دانشکده مهندسی صنایع، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران، ایران
چکیده
مبحث عملکرد سیستم‌های پیچیده مهندسی در محیط‌های با عدم قطعیت بالا یکی از مباحث روز پژوهش در حوزه مهندسی سیستم می‌باشد. عدم قطعیت موجود در محیط‌های ناشناخته ارزش فراهم شده توسط این سیستم‌ها برای ذینفعانش را به صورت محسوسی تحت تاثیر قرار می‌دهد. لذا توانمندسازی سیستم‌های پیچیده برای عملیات در شرایط عدم قطعیت، اجتناب ناپذیر می‌باشد. در این مطالعه که یک مطالعه کیفی، کمی، کاربردی و بنیادی می‌باشد؛ زیست‌پذیری به عنوان شاخصی برای ارزیابی توانمندی سیستم‌های پیچیده مهندسی برای عملیات در شرایط عدم قطعیت معرفی شده است. در ادامه یک مدل فرآیندی هفت مرحله‌ای تجویزی برای سنجش و کمی سازی این شاخص ارائه شده است. کاربردی بودن مدل ارائه شده از طریق یک مثال موردی در خصوص یک ماهواره به عنوان یک سیستم پیچیده نشان داده شده است. صحت مدل پیشنهادی بر اساس تحلیل نتایج مطالعه موردی و پرسشنامه تکمیل شده توسط خبرگان مورد تایید واقع شده است.
)